و اما خوشبختی ؟

جز توکل بر خدا سرمایه ای در کار نیست   ***   هر که را باشد توکل کار او دشوارنیست 

 

  به قول سهراب: « زندگی آب تنی کردن در حوضچه ی اکنون است »  

من می گویم خوشبختی را باید در زمان حال جستجو کرد. ما می توانیم حالا شاد باشیم، حالا بخندیم، حالا زندگی کنیم. اگر فقط یک قطره آب درون لیوان باشد و ما هم تشنه باشیم، همان یک قطره را بنوشیم و سلام بر حسین «ع» را فراموش نکنیم…

خب ممکن است آن یک قطره ما را سیراب نکند اما همان یک قطره برای من کافیست.

مگر نشنیده ایم ضرب المثل معروف را که می گوید: قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود. 

اکنون خوشبختی می تواند یک قطره باشد، اما مدتها بعد می شود دریای خوشبختی.  

و آنگاه تصور کنید شنا کردن در این دریای خوشبختی چقدر وصف ناپذیر است.

من نفس می کشم، من زنده ام، هنوز تلالوء زیبای خورشید را روی شبنم رز سرخ مرا به وجد می آورد، من هنوز هم قرآن می خوانم، خداوند را در همین نزدیکی احساس می کنم و . . . پس من هنوز هم خوشبختم و این می تواند شروع خوشبختی من باشد.  

خوشبختی می تواند جاده ی دوطرفه ای باشد که من و تو در این جاده مسافریم و یادمان باشد از دوردست فقط به دیگران و خوشبختی هایشان نگاه نکنیم تا موجب غبطه یا حسادتمان شود. ما قرار است چشمها را بشوییم و جور دیگر نگاه کنیم. ما فقط به خوشبختی های خود نگاه می کنیم و به دیگران کاری نداریم. ممکن است یکی بگوید ما که هیچ خوشبختی نداریم مثلا پولدار نیستیم و یا  ماشین مدل بالا نداریم، ویلا یا بهترین سفر ها .... کو ... کجاست خوشبختی؟ چرا فقط حرف بزنیم و شعار بدهیم  !؟! 

اما من به اینگونه افکار و افراد می گویم ما باید از تفکرمان شروع کنیم. ما باید ابتدا از هیچ شروع کنیم، تا به همه چیز برسیم. تفکر خوشبختی، احساس خوشبختی را به همراه دارد. احتمالا تا کنون همه با فکر منفی و تفکر به شکست ها و اتفاقات بد گذشته بیسار ناراحت شده ایم طوری که احساس کردیم که چقدر بدبخت هستیم. اما دقیقا نقطه ی مقابل آن یعنی وقتی که به اتفاقات خوب و گذشته ی خوب خود (حتی به اندازه ی اندک ) فکر می کنیم احساس شادی و خوشبختی می کنیم و چقدر آرام می شویم .

حالا انتخاب با خودمان است می خواهیم شاد باشیم یا غمگین. خوشبخت باشیم یا بدبخت؟ تفکر مثبت، احساس مثبت را به دنبال دارد،  و در پی احساس مثبت می توان دوباره تلاش کرد و از نو شروع کرد.

پ.ن1: باور کنید شعار نمی دم . بارها شده همون یک قطره ته لیوان رو نوشیدم و سلام برلب تشنه ی امام حسین «ع» گفتم ، امامی که دغدغه اش آب نبود!؟!   

پ.ن2: رنگین کمان از همه ی  دوستان عزیز که با نظراتشون این پست رو نقد می کنن تشکر می کنه. امیدوارم بتونم به همه تون سر بزنم و محبتتون رو جبران کنم.

پ.ن3: همیشه به یاد داشته باش که تو یک موج نیستی بلکه قسمتی از یک اقیانوسی ...!

* شاد و خوشبخت باشید *

 یا علی